Registreren
We sturen je per e-mail een wachtwoord toe. Soms komt deze e-mail in je spambox terecht.
Zoek
Home
Calvaire
4.0Totale score
Waardering gebruiker: (0 Stemmen)

Charmezanger Marc Stevens zet na een optreden in een bejaardentehuis koers richting een kerstgala elders in Walloni?. Op een verlaten bosweggetje middenin de Ardennen begeeft zijn tourbestelauto het. Een toevallige passant wijst hem de weg richting de afgelegen herberg van Paul Bartel. De komst van Stevens lijkt de op het eerste gezicht nors aandoende Bartel te veranderen in een joviale gastheer, die bij het krieken van de volgende dag al Stevens? auto naar de herberg heeft getakeld. Bartel heeft echter zo zijn redenen voor de gastvrijheid tegenover Stevens, en wanneer laatstgenoemde onraad bespeurt, begint een mensonterende beproeving voor de onfortuinlijke artiest.

Belgi? kent een dubbele identiteit: De koddige, vriendelijke kant wordt gepersonifieerd door blikvangers als Guust Flater, Urbanus en Lambik, terwijl de Bende van Nijvel en vooral Marc Dutroux de andere kant belichamen. Cineast Fabrice de Welz heeft deze tweeslachtigheid op treffende wijze in zijn debuutfilm Calvaire geportretteerd. Het optreden van Stevens in het bejaardentehuis, compleet met Eddy Wally-cape, werkt op de lachspieren, net als het bezoek van een bejaarde groupie na afloop in zijn kleedkamer. Verder doet waard Bartel opzichtig aan als een groezelige versie van Urbanus en zijn we getuige van de vrijetijdsbesteding van de couleur locale (?porking pork? zouden de Amerikanen zeggen). Bovendien spreidt De Welz een ongekend staaltje absurdistische humor ten toon in een caf?lokaal, alwaar een keur aan mannelijke inteeltproducten een bizar dansje opvoert dat muzikaal omlijst wordt door het gedegenereerde neefje van Jan Vayne.

Deze humoristische passages zijn echter momentopnames in een grimmige film die als een Belgische pendant van Deliverance betiteld kan worden. De Appalachen zijn de Ardennen geworden, maar de woudbewoners gelijken zowel in uiterlijk als in seksuele voorkeur. Protagonist Stevens ondergaat dus de ?Chubby? routine en ondervindt en passant hoe Jezus zich lichamelijk voelde toen hij op de berg Calvari? (Calvaire in het Frans), de woorden ?Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?? sprak. De wreedheden vinden plaats tegen een mise-en-sc?ne die ge?nspireerd is op het schilderwerk van Breughel, waarbij cameraman Beno?t Debie (ook verantwoordelijk voor de beelden?of beter gezegd, het beeld in Gaspard No??s Irr?versible), zijn talent vooral etaleert in de buitenopnamen. Zelden is een natuurgebied zo kil, somber en doods gefotografeerd.

Liefhebbers van het stedeling-contra-bos-berg-of-plattelandsvolk-horrorgenre zullen Calvaire weten te waarderen. De Welz? additie onderscheidt zich van titels als The Hills Have Eyes, Just Before Dawn en Wrong Turn door de eigenzinnige humor en de vleugjes surrealisme die aan de film zijn toegevoegd. De acteerprestaties en de cinematografische sfeertekening kunnen wedijveren met de top van genoemd genre, en datzelfde geldt voor de wreedheden die De Welz in petto heeft. Nou maar hopen dat Calvaire ook de andere Benelux-landjes aanzet tot het produceren van kwaliteitshorror. Alleen zal dat dansje nooit en te nimmer meer worden ge?venaard in macaberheid.

Ook bekend onder de titel The Ordeal

Over de auteur

avatar
HenrieS

6 reacties

  1. avatar
    MedusA

    Mega-weirde film, die ik op een horror-festival mocht gaan bekijken….Op het moment zelf had ik het gevoel dat ik een beetje in de zeik genomen werd. Ik wist niet wat ik moest denken. Vooral na de “dans-act” dacht ik : waar moet dat heen? Maar! De dag erna had ik deze film nog steeds in mijn hoofd. Op imdb heb ik antwoorden gezocht en (deels) gerkregen, En op dit moment vind ik het een hele creepy film, juist ?mdat ie zo vreemd is. De omgeving en de situatie van de man blijven ook lekker hangen……Top-film.

  4. avatar
    JoJoJack

    Je herkent er van alles in: Deliverance, The Texas Chainsaw Massacre, Ravenous… En toch is het een heel eigen film. Apart, heel apart. Maar zeker ook kwaliteit, en een film die zijn waarde en feeling een hele tijd na het kijken nog weet te behouden. Nu al een klassieker die zich zeker met de hierbovengenoemde films kan meten.

Laat een antwoord achter