Cannibal Holocaust

Cannibal Holocaust is al jaren één van de beruchtste films en zal dat ook nog jaren blijven. De beruchtheid komt niet alleen door de abnormaal realistische gore. Maar ook door de vele verkrachtingsscenes en de ongelofelijke dierenmishandeling.

Een groep jonge journalisten gaat op expeditie naar het Amazone-gebied om een documentaire te maken over de laatst nog overgebleven stammen die kannibalisme bedrijven. De groep verdwijnt spoorloos. Twee maanden na hun vertrek wordt een reddingsteam gestuurd onder leiding van professor Monroe. Deze komt in contact met twee rivaliserende stammen, hun schokkende levenswijze en barbaarse rituelen. Al spoedig ontdekt Monroe de stoffelijke resten van de vermisten en vindt hij bij een van de stammen filmmateriaal.

Het eerste gedeelte van de film waar het reddingsteam de documentairemakers zoekt is aardig. Er hangt een goed sfeertje en het kent één a twee schokkende scenes. [SPOILER] Ééntje daarvan is wanneer een kannibaal een vrouw haar onderstukje met een steen bewerkt als een seksueel ritueel. [EINDE SPOILER] Verder doet Robert Kerman zijn rol als professor Monroe aardig.

Het tweede deel van de film is echter het opmerkelijkste gedeelte. De foundfootage beelden van de documentairemakers zorgen voor een zeer realistische sfeer. De verkrachtingsscenes zijn op z’n zachts gezegd ongemakkelijk.
Voor mij is de animal cruelty ongetwijfeld het grootste minpunt. [SPOILERS] Smakeloze scenes waarin o.a. een muskusrat levend wordt opengesneden, een aap zijn schedel eraf wordt gehakt, een varkentje dood geknalt wordt, een slang aan een mes wordt gerijgt, en een tarantula door midden wordt gehakt zijn verschrikkelijk om aan te zien.
De meest traumatiserende scene is echter wanneer een reusachtige schildpad die waarschijnlijk al tig jaren in zijn modderige riviertje rond zwemt uit het water wordt getrokken door Chuck Norris (Lees: Perry Pirkanen) en een Italiaan met de waanzin in z’n ogen. Het arme beest z\’n kop wordt eraf gehakt en hij wordt vervolgens ontdaan van zijn schild waardoor zijn ingewanden letterlijk voor het oprapen liggen. Twee kerels roeren met hun blote handen lachend door de smerige meuk. Het meest ongemakkelijke hieraan is dat de afgehakte kop nog steeds bijt en dat zijn poten nog steeds bewegen.[EINDE SPOILERS]

Ik vraag me af hoe ziek Ruggero Deodato wel niet moet zijn om dit te kunnen bedenken. En nog erger. Hoe ziek zijn slaafjes (Lees: acteurs) zijn morbide ideeën uitvoeren op onschuldige dieren.

Ik wil verder niet te veel informatie weggeven over het einde voor degene die hem nog niet hebben gezien, maar ik kan wel zeggen dat de moorden er allemaal beangstigend realistisch uitzien. De morbide soundtrack van Riz Ortolani maakt het allemaal nog vreemder, weirder en ongemakkelijker.

Cannibal Holocaust is zeker One of a Kind.