Cure

Subtiele horror werkt het best, wordt volgens velen gezegd. Een langzame opbouw om dan uiteindelijk je verbeelding niet te laten beantwoorden, dat kan voor pure angst zorgen in een film. Met die stelling ben ik het in het algemeen mee eens, hoewel niet elke film die zo bestempeld wordt of deze formule volgt, mij kan plezieren. Don’t Look Now bijvoorbeeld, die film respecteer ik in meerdere opzichten (zoals zijn beklemmende cinematografie), maar de film kan mij niet boeien. Cure, de film waarmee Kiyoshi Kurosawa (geen familie van Akira) internationaal doorbrak, valt thuis in dit rijtje, maar is allesbehalve een slechte film.

Een groep moorden worden gepleegd, alle slachtoffers hebben een rode X gekerft in hun hals. Hun moordenaars zijn bekenden van hen, die allemaal geen idee hebben wat ze gedaan hebben of waarom. Rechercheur Kenichi Takabe wordt samen met psycholoog Sakuma op de zaak gezet. Hun spoor leidt naar Mamiya, een hypnotist die mogelijk verantwoordelijk kan zijn voor deze moorden. Probleem is dat Mamiya lijdt aan zware amnesie en het onderzoek daardoor wordt belemmerd. Langzaamaan ontstaat een kat-en-muis spel tussen Takabe en Mamiya.

Na het zien van Cure kan ik de film zeker waarderen, maar ik ben er nog niet over uit of ik er zelf van genoten heb. De relatie tussen de detective en de hypnotiseur is sterk van opbouw, wat onderdrukt wordt door het feit dat de labiele vrouw van Takabe ook aan geheugenverlies lijdt. Gore is aanwezig, hoewel het zich op de achtergrond afspeelt en je daardoor niet uit de film haalt. En er zijn nog vele andere elementen in de film, die het voor sommigen een perfecte horror-thriller zouden maken. Ik zelf kan daar helaas niet bijhoren; de film eindigt erg verwarrend, loopt in het algemeen behoorlijk traag en aangstaanjagend was hij niet, in tegenstelling tot Kurosawa’s Ka?ro. Misschien dat ik de film nog een paar keer zou moeten zien, dat hij dan op mij zou groeien. Als dat gebeurt, zal ik deze recensie wijzigen en mogelijk de film een hoger beoordelingscijfer geven. Maar de tagline van Cure, The Power of Suggestion, duidt aan dat Kurosawa zeker doorheeft hoe een horrorfilm in elkaar moet zitten.