Registreren
We sturen je per e-mail een wachtwoord toe. Soms komt deze e-mail in je spambox terecht.

Eye, The

Eye, The
4.0Totale score
Waardering gebruiker: (0 Stemmen)

Griezelig echte geestverschijningen, waardoor je het liefst de bioscoopzaal uit wil rennen. Uit angst blijf je toch gekluisterd aan je stoel zitten. Het is geen conventioneel horrorverhaal met ?eye?catchers van bloed en monsters, maar een bloedstollende film met verdwaalde zielen in het rijk der levenden. Beelden die je dagen later nog steeds achtervolgen. Wie weet staat ergens in de hoek van de kamer een geest naar je te loeren??.

Het medium dat de kijker de angstaanjagende geestverschijningen toont is Mun. Zij ondergaat een netvliestransplantatie na een heel leven blind te zijn geweest. De wereld ontluikt zich langzaam aan haar oog. Het is nu de vraag of zij hier blij mee moet zijn. Behalve van de fysische wereld, is ze getuige van bovennatuurlijke verschijningen. Geesten die door een abrupte dood aan het leven zijn ontsnapt. Zwarte mannen die de doden komen halen. Snel ontdekt ze dat het gezicht in de spiegel niet van haar is. Wie jaagt haar achterna? Wat wil de vrouw die zij in de spiegel ziet? Wat een geluk dat haar therapeut, Dr. Wah, verliefd op haar is en hoofdzakelijk daardoor overtuigd raakt om haar hierbij te helpen. Hij is degene die haar moet begeleiden in de moeilijke overgangsperiode naar de wereld van het licht.

Langzaam aan begint Mun een beeld te krijgen van de wereld om haar heen. De goede acteerprestatie en lyrische point-of-view zorgen voor een overtuigend moment als Mun voor het eerst haar doeken krijgt afgewikkeld. Haar ogen knipperen langzaam en pijnlijk open. Haar angst en onwennigheid voor daglicht is sprekend. De point-of-view is onscherp. Het wazige zicht van Mun zorgt ervoor dat ze achter alles loopt wat geluid maakt en beweegt. Mun hoort een vreemd menselijk geluid en loopt het achterna naar de ziekenhuisgang. Aan het einde van de gang staat een gestalte. Het beeld is wazig, maar het geluid spreekt voor zich. Ik heb het koud zegt de geest van de oude vrouw. Ze komt dichterbij en haar blauw aangelopen gezicht wordt zichtbaar. Een angstaanjagende sc?ne die met eenvoudige filmische middelen je hart tekeer doet gaan. Mun ziet meer doden. Zij neemt aan dat het levende mensen zijn. Pas als tijdens haar kalligrafie les een spook op haar afkomt vliegen, met het bijbehorende schrikeffect, begint ze door te krijgen dat ze met vreemde verschijnselen te maken heeft. Tijdens slapeloze nachten ziet ze haar kamer een transformatie ondergaan.

In de eerste helft van The Eye ondergaat Mun een zware periode van verwarring en angst. Daarna volgt de zoektocht naar de mysterieuze vrouw in de spiegel en komt er rust in The Eye. Je zou dit onevenwichtig kunnen noemen, omdat in het eerste deel je in door constante angst aan je stoel genageld wordt, terwijl je in het tweede deel ontspannen weg kunt zakken. Toch is het niet storend, omdat de narratie deze tweesplitsing motiveert. Net zoals Mun rust en acceptatie heeft gevonden in haar bovennatuurlijke verschijningen, zo ook de toeschouwer als getuige. Het is vanzelfsprekend dat de ontdekking van een paranormale gave een angstaanjagende ontdekking is. Daarna treed er een gewenningsproces op en acceptatie. Ontspanning.

The Eye is geen diepzinnig filosofische film over het leven na de dood. Er worden wel een aantal filosofische hints gegeven, maar daar blijft het bij. De geestverschijningen die zich voor de ogen van Mun onttrekken zijn van mensen die aan zelfmoord of aan een plotselinge dood zijn overleden. Sommige religieuze filosofie?n beweren dat geesten die op dergelijke wijze zijn overleden in het rijk der levenden blijven hangen. Dit wordt heel kort aangehaald door een geestelijke, die dit verteld aan de ouders van een jongetje dat zelfmoord heeft gepleegd. Er is een impliciete verwijzing naar bijna dood ervaringen. Een geest die is uitgetreden ziet zijn lichaam voordat het naar een andere wereld vertrekt. Mun ziet een dergelijke gebeurtenis: een geest van een jongetje, die na een ongeluk naar zijn lichaam blijft staren.

Dankzij de goede afwisseling van chaotische/zoetsappige muziek, licht/donker mise-en-sc?ne is er tijd voor angst en ontspanning. Verlaten trappen en ziekenhuizen, regenachtige, donkere nachten. De opbouw van spanning wordt vooral verkregen door de muziek, waarin een waarschuwing wordt gegeven van wat er gaat gebeuren. Door het wazige gezichtsveld van Mun worden de geestverschijningen nog angstaanjagender. The Eye is meer dan een horrorfilm. Een horrorfilm doet je alleen in angst verstijven, maar deze geeft behalve dit ook acceptatie van de dood.

Over de auteur

avatar

één antwoord

Laat een antwoord achter