Fright

Amanda (Susan George) is gevraagd om een avondje op Tara (Tara Collinson) te passen bij de familie Lloyd. De mensen gaan uit eten om iets te vieren en ze laten Amanda achter in het grote en oude huis. Mevrouw Lloyd (Honor Blackman) en haar nieuwe vriend gaan eigenlijk uit eten om de scheiding tussen haar en Brian Lloyd (Ian Bannen) te vieren. De beste man was gek geworden en had geprobeerd haar te wurgen. De avond neemt een schokkende wending wanneer blijkt dat Brian is ontsnapt uit het gesticht en op weg is naar zijn huis. Kan Amanda het kind veilig uit de klauwen redden van deze maniak?

Toen ik hoorde dat dit één van de films is die John Carpenter hadden geïnspireerd voor zijn Halloween, besloot ik om dit onbekende werkje ook eens te bekijken. Nu ik erover nadenk zijn er inderdaad wel wat raakvlakken met John Carpenter’s Halloween. Vooral sommige dingen uit het verhaal, zoals een onschuldige babysitter in een verlaten huis met niemand om haar te redden met een maniak buiten de deur en scenes waarin schimmen voorbij de ramen lopen. Hierdoor lijkt het inderdaad of Carpenter wat ingrediënten heeft gebruikt voor zijn film, alleen deed hij het toch iets beter.

De locatie is erg goed. Een groot vrijstaand huis, omgeven door wat bomen en bossen en een eindje verwijderd van de bewoonde wereld is een uitstekende plek om een horrorfilm op te nemen, zoals één van de personages ook zegt in de film. Vooral de stilte die in en rond het huis hangt kan een goeie, beklemmende sfeer geven.

De acteurs doen hun rollen ook naar behoren. Susan George is erg schattig in haar rol als ‘onschuldige’ babysitter. Honor Blackman, die voor mij en voor velen vooral bekend is door haar rol als Bond girl in Goldfinger, speelt haar rol als wanhopige vrouw en moeder goed, ze wist goed te overtuigen. Ian Bannen is best sterk als de gestoorde man. Hij speelt zijn rol erg goed, krankzinnig, maar nooit te overdreven, waardoor hij best realistisch overkomt.
Het jongetje dat Tara speelt heet toevallig echt Tara en aan zijn achternaam te zien is hij waarschijnlijk familie, misschien wel de zoon van de regisseur. Hij is erg leuk als het zoontje van fam. Lloyd en ik vind dat hij het er, vooral gezien zijn leeftijd, goed vanaf brengt.

Wat het negatieve is aan deze film, is dat het verhaal zo achterhaald is en veel ingrediënten zo vaak zijn gebruikt, dat het voor de horrorfan van tegenwoordig helemaal niet interessant is om naar te kijken. Wat dat betreft komt de titel niet tot zijn recht. Wat enge geluiden in een groot en oud huis kunnen werken, maar dan moet het een juiste combinatie zijn van timing, een goeie filmscore werkt meestal ook bevorderend, belichting en het gebruik van de camera. In deze film worden die dingen gewoon niet goed toegepast, ik miste sowieso de goeie muziek en het kwam gewoon niet over. De spanningsopbouw komt gewoon niet over, waardoor de film best saai word. Erg jammer, want voor de rest is het geen verkeerde film, dus als de spanning wel goed over was gekomen, was dit gewoon een goeie film geweest. Misschien een leuk fimpje voor de liefhebbers van Carpenter’s Halloween die eens willen zien waar hij zijn inspiratie vandaan haalde, al is Black Christmas (1974) dan eerder aan te raden.