Grave Encounters

De crew van ‘Grave Encounters’ reist af en aan naar de meest griezelige plaatsen in het land om te kijken of geesten bestaan. Voor de zesde aflevering reizen ze af naar een vervallen inrichting voor geestelijke gezondheidszorg. Ze laten zich 8 uur lang in het gebouw opsluiten om met behulp van camera’s en ander apparatuur eventuele geesten op te sporen. Alles lijkt rustig en ze denken al gauw dat er niks te vinden is, maar dan komen ze erachter dat ze veel te lang opgesloten zitten. Ze trekken dieper het gebouw in en langzaam maar zeker ontdekken ze dat ze niet alleen zijn…

Ik hou wel van een spokenfilm op zijn tijd. Persoonlijk vind ik dat de schrikmomenten in dit soort films altijd erg goed werken. Waarom? Omdat wij levende mensen niet weten wat er na de dood volgt. Het zou dus best kunnen zijn dat ‘geesten’ echt bestaan. Nu geloof ik zelf hier niet zo heel erg in, maar door deze kleine twijfeling werken films als deze altijd erg goed.

Daarnaast vind ik dat een oud gesticht gewoon de perfecte locatie is voor een film als deze. Helaas ben ik hierin de laatste jaren nogal teleurgesteld in moeten zijn. In mijn jonge tienerjaren raakte ik gefascineerd door het verhaal van het Waverly Hills Sanatorium. Helaas wist de film die ons meenam naar dit ‘spookhuis’ (Death Tunnel uit 2005) mij niet te bekoren. Sterker nog, ik was erg teleurgesteld.
Niet alleen Death Tunnel wist de locatie van een gesticht niet optimaal te benutten, maar zelfs John Carpenter wist met een film als The Ward niet te overtuigen. Toch blijf ik er tot op heden bij dat gestichten als deze gewoon geweldige locaties zijn voor een spookfilm.

Nu begin ik wel heel erg van de betreffende film af te dwalen. Ik wilde Grave Encounters om de bovenstaande reden een kans geven. Helaas werd ik wederom teleurgesteld.
De makers, die zichzelf ‘The Vicious Brothers’ hebben genoemd, maakten met deze film hun regiedebuut.
Wat al gelijk vanaf de eerste minuten duidelijk word is dat het budget van deze film niet al te hoog was.
Nu vind ik dit meestal niet heel erg storend, maar dan moet de film wel op een andere manier eruit weten te springen. Dat weet deze film helaas niet te doen.

De film komt pas laat op gang. Na een lange introductie krijgen we dan eindelijk de eerste geest te zien. Jammer genoeg is hier duidelijk te zien dat er van een goedkoop CGI programma gebruik is gemaakt om de geest wat ‘griezeliger’ te maken. Door de rest van de film zijn wat meer van deze amateuristische effecten te zien. Dit maakt de film gewoon spanningsloos. De ‘schrikmomenten’ hebben met name hierdoor gewoon geen effect.

Filmmakers lenen regelmatig wat dingen uit andere films, maar ‘The Vicious Brothers’ gaan wel heel erg ver. Een ‘geest’ lijkt wel heel erg op een zombie uit [Rec], de handycam stijl hebben we ook al vrij regelmatig gezien en wat ik persoonlijk het ergste vond is dat de makers sommige scenes direct uit de al niet al te beste film Death Tunnel hebben gekopieerd.

De castleden doen hun best om er nog wat moois van te maken, maar door de langdradige stukken, goedkope effecten en de plagiaat van de makers weten ze gewoon de film niet meer te redden. Helaas moet ik toegeven dat met ‘Grave Encounters’ de geweldige locatie wederom niet goed benut word.