Haute Tension (A.K.A. Switchblade Romance)

Voor velen zal Alexandre Aja onderhand wel een bekende naam zijn door onder andere zijn goede remake van The Hills Have Eyes, zijn toffe pulpfilm Piranha en het iets serieusere Mirrors. Maar voor zijn beste werk tot nu toe moet je toch echt zijn bij zijn Franse horror pareltje ”Haute Tension”.

De knappe Marie wordt wakker in een ziekenhuisbed, maar ze heeft geen idee hoe ze daar terecht is gekomen. Als ze probeert op te staan, blijkt haar rug helemaal vol met pijnlijke krassen te zitten en heeft ze een diepe snee in haar schouder die de dokters hebben dichtgenaaid. Langzamerhand begint Marie zich weer de details van haar ongeluk te herinneren en het lijkt haast wel alsof ze door de hel is gegaan…

Vrijwel vanaf het begin van deze film had ik sympathie voor deze film. Het schitterende felle kleurengebruik tijdens de tocht door het platteland van Frankrijk (dat volgens IMDB Roemenië blijkt te zijn) voelt meteen aan alsof je iets uit de 70’s kijkt.

Haute Tension heeft een voortdurende spanning die zelfs door iets simpels als een ringende deurbel midden in de nacht wordt gecreëerd. Ook de heerlijke morbide geluidseffecten door de film heen werken lekker mee aan de spanning.

De badguy is ook het vermelden waard. Al vroeg in de film wordt namelijk duidelijk dat dit een behoorlijk ziek figuur is (tenzij je laten pijpen door een afgehakt hoofd normaal is in Frankrijk natuurlijk). Door zijn zieke tronie onder zijn petje en zijn imposante postuur in z’n met bloed besmeurde overal is hij nogal een ongemakkelijk personage om naar te kijken (en dat is nou precies wat een psychopaat hoort te zijn: vies, gestoord, akelig en ziek).

De ravage die hij aanricht is nog net even wat beangstigender. Er zitten enkele geweldige moorden tussen die worden verzorgd door de Italiaan Giannetto De Rossi (Welk ander volk weet zulke heerlijke, bloederige en realistische effecten te creëren..?). Echter hoort ook Aja zeker credit te krijgen. Hij creëert vaak een heerlijke sfeer die vaak doet denken aan 70’s en 80’s films en gooit af en toe ook nog wat giallo invloeden in zijn film die evenwel uitstekend uitpakken. Daarbij komt dat hij visueel alles perfect in orde heeft en er vaak schitterende plaatjes voorbij komen. Ook zijn keuze voor muziek (mix tussen bestaande platen en tussen geniale soundeffecten) is geweldig.

Het verrassende einde is na mijn herziening natuurlijk niet zo verrassend meer, maar dat neemt niet weg dat het nog steeds een onwijs sterk einde is.
9* voor deze ongewone top slasher van Franse makelij!