Registreren
We sturen je per e-mail een wachtwoord toe. Soms komt deze e-mail in je spambox terecht.
Hobo with a Shotgun
5.0Totale score
Waardering gebruiker: (0 Stemmen)

De exploitation maakte z’n beste tijden mee eind jaren 60 en gedurende de seventies. Een stroming die dusdanig breed is, dat het er nog altijd een goede fanbase aan over heeft gehouden. De laatste jaren is het niemand ontgaan… er is een heuse revival gaande. Tarantino deed het (als grootste voorbeeld) al een hele tijd, vele elementen ‘lenen’ uit bekende en onbekende (ruwe) diamanten uit één van de vele exploitatieve films. Niet veel later deed een andere grote meneer, Rodriguez genaamd, het nog eens samen. Het gevolg daarvan was ‘Grindhouse’ met een heerlijke old school splatter festijn (Planet Terror) en een meer dan fijne carsploitation flick (Death Proof). Deze dvd zou later een interessantere golf teweegbrengen met z’n fake trailers.

Dit kon twee kanten op gaan, de goede…of de slechte. Het is wat mij betreft het eerste geworden. Rodriguez kon z’n slag al succesvol slaan met Machete…en nu was het de beurt aan Jason Eisener, een onbekende kop die een lastige taak opgelegd kreeg. Of hij het er goed vanaf brengt zal ik snel duidelijk maken, maar eerst nog…. waar blijft Roth met Thankskilling 😉 ??

Genoeg ”Moderne Exploitation 101”, snel over op Hobo with a Shotgun, want geloof mij maar: daar is genoeg over te vertellen! Het begint allemaal met een fantastische ode aan Riz Ortolani, dé man achter legendarische soundtrack van Cannibal Holocaust. Deze vrolijke variant die van zich laat horen tijdens de openingscredits brengt meteen de juiste gedachtes mee. Eisener is blijkbaar een enorme fan van deze heerlijke stroming en behandelt die met respect en volle overtuiging. Dat blijkt uit alles, hij heeft er een perfect oog voor en heeft altijd goed gekeken naar wat de essentie is van deze bijzondere stroming binnen de cinema.

Rutger Hauer slentert door de wijken van Scumtown waar sadistische praktijken de dag vullen. De befaamde ‘bumfights’, mishandelde prostituees en een pedofiel in een Kerstman kostuum komen voorbij, het lijkt wel Troma. Ja, het lijkt er enorm op! Dat bizarre gedoe dat overal continue gaande is, die gorigheid, de typetjes… het lijkt een wandeling over een opgepimpte set van Terror Firmer (Troma, 1999) . M’n gedachte gingen automatisch een beetje uit naar Street Trash (1987) maar dat zijn de overduidelijke vergelijkingen die enkel betrekking hebben op de setting van de film zelf, met name de zwervers en opmerkelijke heerschappij op straat

Al die creatieve maar uiterst zieke spelletjes komen meteen tot uiting. Wanneer de eerste met putdeksel omringde meneer om de hoek rent (toevallig Robb Wells van de geweldige trashy serie: Trailer Park Boys) raakt de stront de ventilator keihard. Briljante vertoning, Eisener is écht niet van plan om zich in te houden. Voeg daar één van de grootste bazen ooit, meneer Hauer, aan toe en je hebt een exploitation flick die de boeken in kan gaan als één van de grootste aller tijden, daar ben ik als fan erg zeker van. Een zielige hobo die er doorheen zit en wraak neemt, allemaal volgens het boekje van een stel jonge, ambitieuze filmmakers die zich willen bewijzen met iets waar ze van houden.. en dat toont zich in alle hoeken en gaten.

De leider van dit hele zooitje dat de stad controleert, is een enorme theatrale klootzak. Deed nog een beetje denken aan de performance van Robert Englund in 2001 Maniacs (2005). Met z’n 2 doorgeslagen zoontjes die iedereen moeiteloos mutileren, is er een basis gezet waar wraak goed op z’n plek is. Daar kun je als regisseur zijnde maar één ding op bedenken, en dat is om een bad-ass motherfucker zoals Hauer een shotgun te geven en een extra stel ballen. Wat je dan krijgt is voor een gory exploitation fanatiekeling onvergetelijk. Blood & guts is de regel en daar houdt Eisener zich prima aan… pff, prima? Hij doet het waanzinnig!

Het ene stuk uitschot is nog niet uit elkaar gereten door een schot en een messteek of de volgende krijgt het om de oren, de ene kill nog bloederiger en creatiever dan de ander. En als je hart dan nog niet sneller gaat kloppen, dan zit je in het verkeerde genre te zoeken. Kan verder ook alleen maar beamen dat de regie echt briljant is, zoals de hele stroming in de jaren 70 dat deed, trekt hij hier ook enkele leuke visuele trucjes tevoorschijn. Leuke camerastandpunten vooral. Kleurgebruik is zodoende nog veel toffer, de blauwe en rode gloeiende kleuren verwarmen de film, creëren een voelbare sfeer. Goed vergelijkbaar met de stijl waarin Ticked-Off Trannies with Knives (een andere briljante exploitation revival uit 2010) zich presenteerde, gemengd met een betere vorm van zelfrelativering en verwijzingen dan een Machete (2010) (met alle respect, Rodriguez).

Pleur alle revivals van de laatste tijd bij elkaar, gooi er ook wat bier en chips bij en meng het helemaal door elkaar. Deksel eraf en giet het leeg, tot je grote verbazing komt er een zwerver uit gerold met een shotgun in z’n klauwen, klaar om je straat schoon te vegen en ondertussen ervoor zorgend dat al z’n opmerkingen memorabele quotes zullen worden. Een ongekend stukje modern trash, gaat dat zien!

Over de auteur

avatar

2 reacties

Laat een antwoord achter