Maniac

Frank Zito is één van de vele inwoners van New York. Alleenwonend in een klein appartementje leeft hij een haast onzichtbaar bestaan in de grote stad. Zo op het eerste gezicht zou men ook denken dat het een normale man is. Helaas voor de jonge dames van New York is dit niet zo.
Geteisterd door een jeugdtrauma moet Frank Zito namelijk iedere keer als hij naar buiten gaat een jonge vrouw ‘straffen’. Dit resulteert vaak tot gruwelijke moorden en bloedbaden.
Maniac laat ons anderhalf uur doorbrengen in het hoofd van deze schizofrene psychopaat.

Maniac is een slasherfilm uit het gouden jaar van de slasherfilm: 1980. Na het op het mainstream publiek gerichte Friday the 13th gooit Maniac het over een heel andere boeg. Deze keer geen zomerkamp of ander desolaat gebied, maar gewoon midden in de stad. Deze locatie is voor een slasherfilm best een unieke plek, slasherfilms vinden vaak wat meer plaats in de ‘countryside’, waarbij de slachtoffers vaak geen kant meer op kunnen.
De stad geeft toch wel een hele unieke sfeer. Het geeft aan de ene kant de illusie dat de slachtoffers nog kunnen ontkomen en aan de andere kant zorgt het ervoor dat de moordenaar onzichtbaar blijft.

Naast de unieke locatie is ook de manier waarop het ‘verhaal’ aan de kijker gepresenteerd word best uniek. Het merendeel van de slashers heeft een gezichtloze moordenaar die op het einde van de film vaak onthult word in een (on)logische plottwist. Bij de meeste slasherfilms is wanneer de identiteit van de moordenaar bekend word de spanning weg. Maniac weet echter spanning te creëren, terwijl men als kijker heel erg goed weet wie de moordenaar is.
Hierin speelt de muziek een belangrijke rol, maar wat vooral de spanning creëert is het geweldige spel van Joe Spinell.

Joe Spinell (Joseph J. Spagnuolo) was een Italiaans-Amerikaans acteur die voorheen al bijrollen had gehad in o.a. The Godfather I & II en Rocky speelde in Maniac zijn allereerste hoofdrol. Hij weet de rol uitstekend neer te zetten. Het realisme van zijn acteerwerk zorgt vaak voor de spanning. Joe Spinell was iemand die zich met al zijn kunnen in zijn rollen stortte en dat komt vooral in deze film erg goed naar voren. In een documentaire die op de 2-disc DVD te vinden is vertelt men dat hij soms een nacht niet sliep om er de volgende dag extra ‘ziek’ uit te zien. Joe Spinell was geboren om te acteren.
Ook de casting van Caroline Munro was erg goed. Het samenspel met Joe Spinell zorgt voor een gedeelte voor de kracht van deze film. Het samen acteren beviel de twee zo goed dat ze ook weer samen speelden in The Last Horror Film (1982). Een nogal vergeten horrorfilm over een man die geobsedeerd is door een actrice.

Veteraan Tom Savini, die zelf ook een klein rolletje in de film heeft als een ongelukkig slachtoffer, verzorgde de gore van de film. Het resultaat is van de kwaliteit die we van Savini kunnen verwachten. Uitstekende gore effecten die (voor die tijd) behoorlijk realistisch overkomen.

In mijn ogen is Maniac één van DE klassiekers van het subgenre. Als beginnend horrorliefhebber was ik al gefascineerd geraakt door de extreme poster, waarin een man te zien is met in zijn ene hand een bebloed mes en in zijn andere de bloederige scalp van een vrouw. Een ziek detail van de poster is dat het net lijkt of de man een erectie heeft. Wat dat betreft zet de poster wel de toon voor de ziekelijkheid van het karakter uit de film.
Nu, ruim vijf jaar nadat ik Maniac voor het eerst zag, is de film nog steeds erg effectief.

Een aanrader binnen het horrorgenre. De film is alleen niet geschikt voor alle horrorliefhebbers. Het is geen gemakkelijke kijkervaring, dus deze film zal niet bij iedereen even goed in de smaak vallen.