Registreren
We sturen je per e-mail een wachtwoord toe. Soms komt deze e-mail in je spambox terecht.
Trauma
4.0Totale score
Waardering gebruiker: (0 Stemmen)

Aura Petrescu, een jong, aan anorexia leidend meisje, dat met haar ouders in Minneapolis woont, staat op het punt zelfmoord te plegen als ze gered wordt door de journalist David. David neemt haar mee van de brug waar ze af wilde springen naar een restaurant zodat ze tot zichzelf kan komen. Voor hij het in de gaten heeft, is ze er alweer vandoor en wordt door agenten teruggebracht naar haar ouders, omdat ze is ontsnapt uit de kliniek waar ze behandeld werd voor haar eetstoornis. Die avond vindt er in huize Petrescu een s?ance plaats onder leiding van Aura’s moeder… met fatale afloop… Voor haar ogen worden haar ouders afgeslacht, maar ze weet zelf te ontsnappen en voor dr. Judd, het hoofd van de kliniek haar te pakken kan krijgen, vlucht ze terug naar David. David wil haar wel onderdak bieden en omdat hij langzamerhand gevoelens voor het meisje begint te ontwikkelen, stemt hij er zelfs in toe samen met haar op zoek naar de moordenaar van haar ouders te gaan.

Het is altijd verleidelijk de films van ??n en dezelfde regisseur met elkaar te vergelijken, vooral als het werk van die regisseur qua thematiek en stijl zoveel eenheid vertoont als in het geval van Dario Argento. Kijkers die naar deze film gaan kijken met in het achterhoofd ‘Deep Red’, ‘Suspiria’ of ‘Tenebrae’ zullen echter van een koude kermis thuiskomen.
Dit is Argento’s eerste volledige speelfilm sinds het flamboyante ‘Opera’. Er zitten nogal wat jaren tussen die film en ‘Trauma’, een periode waarin hij de films ‘The Church’ en ‘The Sect’ produceerde en medeschreef voor prot?g? Michele Soavi en waarin hij het segment ‘The Black Cat’ filmde voor het Edgar Allan Poe tweeluik ‘Two Evil Eyes’ dat gerealiseerd werd in samenwerking met George A. Romero.
Ook is het de terugkeer naar de giallo, de typisch Italiaanse thrillervorm, waarin de hoofdpersoon een moordenaar opspoort die verantwoordelijk is voor een reeks bloederige, vaak stijlvol in beeld gebrachte moorden.In feite is dit zijn eerste rechttoe-rechtaan giallo sinds het ijzersterke ‘Tenebrae’ van ruim een decennium eerder.
Daarbij is dit de eerste keer dat hij een volledige film in Amerika opnam en voor het eerst speelt zijn eigen dochter een hoofdrol in ??n van papa’s films. Redenen genoeg voor hoge verwachtingen, maar die worden helaas niet waargemaakt.

Het script is samenhangend, maar niet opzienbarend. Het camerawerk, ??n van de belangrijkste onderdelen van elke Argento-film, is teleurstellend conventioneel en hoewel er veel point-of-view shots zijn vanuit het gezichtspunt van de moordenaar, bevat de film geen ??n camera-technisch hoogstandje. Daarbij werd de film dus in Amerika gefilmd en tegen de achtergrond van een saaie, grauwe grote stad en dus missen we de Italiaanse sfeer en architectuur die zijn andere films zo bijzonder maken. Christopher Rydell vult zijn rol als David adequaat in, maar toch wordt de show gestolen door dochter Asia. De meningen over haar acteertalent zijn verdeeld, maar ze bezit uitstraling en weet emotie over te brengen en dat heeft de film hard nodig. De film bevat enkele bijrollen van topacteurs als Frederic Forrest, Piper Laurie en Brad Dourif, maar ze zijn allemaal te kort in beeld om veel indruk te maken.
E?n van de sterkste punten van de film is verder de score van Pino Donaggio (bekend van zijn scores voor Brian de Palma films). Hoewel soms iets te nadrukkelijk aanwezig, zorgt de creepy muziek voor een constante onderhuidse spanning, die anders misschien ver te zoeken zou zijn geweest.
Ook vermeldenswaard zijn de bijdragen van Tom Savini, ieders favoriete special make-up fx man, al worden zijn creaties hier met mate gebruikt en is een speciaal effect met een lift te slecht voor woorden.

Is ‘Trauma’ met dit alles een slechte film? Er zitten genoeg leuke idee?n in (bessen die hallucinaties veroorzaken, een symbolisch ‘hagedis bijt vlinder’-shot ? la ‘Inferno’), maar als geheel weet de film niet te overtuigen. Zelfs de moorden zijn inspiratieloos en eentonig in beeld gebracht. Voor de Argento-fanaten zal zijn Amerikaanse avontuur dan ook als een (lichte) teleurstelling uitvallen, maar de onbevangen kijker wacht een aardige film die op sommige punten duidelijk afwijkt van de doorsnee Amerikaanse thriller.

‘Trauma’ en ‘Opera’ zijn de enige Argento films die ik ooit op het grote doek zag (tijdens het fameuze Weekend of Terror in Amsterdam) en om die reden zullen ze altijd iets speciaals voor me houden. Er gaat niets op tegen de spanning van midden in de nacht in de bioscoop zitten om de Nederlandse premi?re van een nieuwe Argento bij te wonen.

Over de auteur

avatar

25 reacties

  1. avatar
    Evil B.

    De Anchor Bay versie komt waarschijnlijk niet eerder uit dan begin 2005. Dus het wordt een moeilijke beslissing: die van A-film w?l of n?et kopen… we wachten af…

Laat een antwoord achter