Warm Bodies

R (Nicholas Hoult) is een niet alledaagse zombie. Ondanks dat hij ook wel graag wat menselijk vlees naar binnen werkt voelt hij zich toch nog behoorlijk levend en kan hij ook nog helder nadenken.
Hij slijt zijn dagen op een vliegveld met het gezelschap van zijn vriend M (Rob Corddry) en nog vele andere zombies. Zelfs zij hebben angst voor de Boneys: een kwaadaardige soort zombies waarbij enkel het geraamte overgebleven is.
Wanneer ze op een dag in een groep op zoek zijn naar voedsel ontmoet R de aantrekkelijke Julie (Teresa Palmer). Geholpen door de hersenen van haar vriend maakt Julie wat los in R. Iets dat de toekomst van zowel de levenden als de ondoden zal veranderen!

Horrorfiguren en romantiek. We hebben het al wel vaker voorbij zien komen met vampiers en weerwolven, maar met zombies? Dat is toch wel iets nieuws. Of toch niet helemaal?
Ondanks dat het idee van zombies die verliefd kunnen worden toch redelijk origineel is lijkt het toch ook een soort logisch vervolg.
George A. Romero heeft de afgelopen 35 jaar langzaam maar zeker naar het idee toegewerkt dat zombies zich kunnen ontwikkelen en misschien weer een stukje menselijker kunnen worden.
Dan vind ik dit idee van regisseur Jonathan Levine (All the Boys Love Mandy Lane) eigenlijk nog niet zo’n hele verkeerde vervolgstap.

Nu heb ik alleen helemaal niets met de films uit de Twilight saga en nu vreesde ik wat dat deze film erg vergelijkbaar zou zijn. Ik werd echter positief verrast!
Vooral de introductie, waarin we een introductie en een inkijk in het “leven” van R (Nicholas Hoult) krijgen wist me direct te pakken en was erg vermakelijk. Het is wat vergelijkbaar met de introductie van Zombieland (2009), maar ze hebben er wel volledig hun eigen draai aan gegeven.

Na de introductie volgt al vrij snel “de ontmoeting” en krijgt de film meer het idee van een romantische komedie. Dit zorgt (zoals altijd bij dit genre) voor een hoge dosis voorspelbaarheid, maar de film blijft ondanks dat nog best boeiend.
Zo zitten er nog voldoende grappen in waar soms nog best aardig om gelachen kan worden. Het is geen film waarbij je rollend over de grond in schaterlachen uitbarst, maar de meeste grappen mogen er wel zijn.
Vooral de droge opmerkingen van Rob Corddry deden het bij mij wel goed.

Nicholas Hoult speelt zijn rol als “menselijke zombie” erg leuk en Rob Corddry doet het erg leuk als zijn “vriend”. Verder doet Teresa Palmer het ook wel goed, wat ook wel helpt is dat het gewoon een knappe actrice is om naar te kijken. Verder had wat mij betreft John Malkovich wel een iets grotere rol mogen krijgen. Hij is zo’n acteur die wat mij betreft gewoon haast nooit tegenvalt en nu deed hij het ook weer gewoon goed.

Omdat de film natuurlijk wat aansprekend moest blijven voor het grote publiek krijgen we niet echt veel gore en bloed te zien. Wel is de CGI van de Boneys erg goed gedaan. Daaraan is te zien dat ze voor Warm Bodies waarschijnlijk nog best aardig wat geld hadden, want de overige special effects zien er ook erg tof uit.

Ook de sets zagen er goed verzorgd uit en over het camerawerk heb ik ook niets te klagen.
Warm Bodies is vooral een film waar je voor open staat of niet. Lang niet alle horrorliefhebbers zullen het waarderen dat de eens zo angstaanjagende zombies nu zelfs relaties met mensen aan kunnen gaan.
Lang niet voor iedereen weggelegd dus, maar ik moet zeggen dat ik nog best aardig genoten heb.