Heb respect voor mij en mijn perskaart

Ongelofelijk hoe superieur je je gaat voelen met een perskaart om je nek. Ik droeg hem als een kroon terwijl ik door de bioscoop Calypso wandelde op het twintigste Amsterdam Fantastic Film Festival, zoals Jan Doense’s filmfeestje, dat vroeger gewoon Festival van de Fantastische Film heette, nu door het leven gaat. Als de andere festivalgangers mij aankeken, stelde ik me voor hoeveel respect ze hadden voor die heuse journalist die vanwege zijn creatieve talenten gratis naar het festival mocht. Zal wel overdreven zijn, maar een fijne gedachte is het zeker.
Dat is echter niet wat het om gaat. De films, daar kwam ik voor. De eerste avond bezocht ik Braindead. Een film die ik al een aantal keer had gezien, maar die natuurlijk het beste effect heeft in een zaal vol juichende fans die de kunst van de splatter weten te waarderen. De rondvliegende ledematen en over de vloer glijdende ingewanden komen gewoon beter uit op een groot scherm en met hoog volume.
De tweede film die ik zag was de bijzonderde sf-musical The American Astronaut. Een uiterst vreemd verhaal over -de titel zegt het al- een Amerikaanse astronaut, die een jongen naar vrouwenplaneet Venus moet brengen om hem daar in te ruilen voor het lijk van een andere man. Leuke dialogen en artistieke beelden maakten deze film zeker de moeite waard. Tevens bewijst regisseur Cory McAbee dat ook voor een zeer laag budget een leuke film gemaakt kan worden. Dan maar zondere inmense decors en gigantische ruimteschepen. Het enige ruimtevaartuig dat we hier te zien krijgen is geschilderd en de verre planeten die bezocht worden lijken verdacht veel op onze eigen aarde. Niets mis mee. Dit niveau wist ‘The Matrix Revolutions’ met al zijn indrukwekkende GCI-effecten mooi niet te bereiken.
De derde avond was voor mij een tegenvaller. Tobe Hooper’s The Toolbox Murders maakte nauwelijks indruk op mij en het verbaasde me zeer dat deze saaie dertien in een dozijn slasher door het publiek beloond werd met een bescheiden aplaus. Zie verder mijn review.
Mijn laatste bezoek maakte het allemaal weer goed: Ik zag The Animatrix. Negen anime verhalen gebaseerd op de Matrix trilogie. En ook een stuk beter dan alle drie de delen van de oorspronkelijke serie. Vooral het laatste verhaal, ‘Last flight of the Isarus’ en het derde, ‘Beyond’ maakten veel indruk op me. Voor anime liefhebbers zeker een aanrader.

Al met al was het AFFF opnieuw een zeer geslaagd festival met nog genoeg films die ik graag had willen zien maar waar ik niet aantoe ben gekomen (Blueberry, High Tension en The Uninvited, om er maar eens een paar te noemen). Volgend jaar weer natuurlijk. Nu maar hopen dat Jan ‘als ik ooit seks met een man moet hebben wordt hij het’ Doense nog lang zit heeft het festival te organiseren.
O, die bijnaam komt uit mijn eigen zieke brein.