Registreren
We sturen je per e-mail een wachtwoord toe. Soms komt deze e-mail in je spambox terecht.

Daar zat hij dan, helemaal weggedoken in een hoekje, weg van de dingen die buiten gebeurden. Hoewel hij niet wist wat er precies aan de hand was, wilde hij er zover mogelijk voor uit de buurt blijven. Hij hoorde geschreeuw en geweerschoten, alsof er een grote hetze bezig was op iemand…of iets. Maar het kon toch niet op hem zijn, hij was niet de veroorzaker van het ongeluk.

Erik, zijn medepassagier had het niet overleefd, die had een groot stuk glas in zijn hoofd zitten. Zelf was Mark gewond aan zijn arm, maar het bloeden was gestopt. Waarschijnlijk was er ook iets mis met zijn ribben of buik, hij had daar een vreemd gevoel. Het was niet echt pijn, maar toch…

Het leek wel alsof de mensen gek waren geworden. Groepjes gewapende mannen zaten achter andere mensen aan, alsof men bezig was met een jacht. Zijn besluit was dus makkelijk: vooral uit het zicht blijven van “de jagers”. Toen hij eindelijk had besloten om toch maar voor hulp aan te kloppen bij een huis werd er niet open gedaan. Ook aan de achterkant van het huis was niets of niemand te zien. Alleen een hond, maar die blafte als een dolle toen die hem zag.

Hij ging toch maar naar binnen op zoek naar een telefoon. Het lopen ging hem niet meer makkelijk af, het was meer strompelen dan iets anders. Hij kwam binnen in de keuken. Hij hoorde geen enkel geluid in het huis. De keuken was echter een ravage: pannen, bestek, opengescheurde verpakkingen en scherven porselein, het lag allemaal op de grond…in een plas bloed. Toen hij verder liep zag hij iets op de grond liggen wat hij niet meteen herkende. Het zag eruit als een stuk vlees waarop gekauwd was…plotseling realiseerde hij zich wat het was. Een oor! Een oor waarop gekauwd was. Snel strompelde hij weer door, naar de huiskamer. Daar in de hoek zag hij iemand liggen. Heel voorzichtig en om zich heen kijkend ging hij naar de hoek toe. De persoon die op de grond lag zag er niet bepaald levend uit. Het gelaat was helemaal wit/grijs en het feit dat er een mes in zijn schedel stak was natuurlijk ook een aanwijzing.

Toen hij zich omdraaide zag hij een vrouw staan. Ze zat onder het bloed en had een mes in haar handen, maar leek toch bang. “Maak dat je wegkomt” fluisterde ze met een trilling in haar stem en tilde het mes omhoog als een soort bescherming. Waarom wist hij eigenlijk niet, maar Mark besloot om voorzichtig op haar af te lopen. “Blijf bij me uit de buurt, ga weg”, riep de vrouw nu doodsbang. Voordat hij kon reageren stormde de vrouw, type degelijke huisvrouw, plotseling naar voren en probeerde hem te steken met het mes. Daarbij gilde ze zo hard dat men het buiten moest kunnen horen.

Een groep mannen stormde het huis binnen en zagen hoe een zombie in de nek van een vrouw beet en er een flinke hap uitnam. De vrouw liet het mes vallen waarmee ze zichzelf probeerde te beschermen. Met drie man tegelijk schoten ze op het hoofd van de ondode dat daardoor uit elkaar spatte…

Over de auteur

avatar