Twee weken topvermaak

Zo, daar zitten we dan aan het einde van het jaar. Het aantal handschoenen, sjaals en mutsen groeit gestaag, ik krijg er echt last van als ik vergeet de verwarming aan te zetten en ik zag gisteren zelfs een stel mooie grote sneeuwvlokken vrolijk naar beneden dwarrelen (helaas is er vandaag geen spoor meer van te bekennen).
Ook de krantenbezorgers komen weer hun Kerstfooi ophalen. “De bezorger van *een blad waar ik nog nooit van gehoord heb* wenst u een prettig Kerstfeest en een gelukkig Nieuwjaar”.
Alsof die bezorgers mij ?berhaupt kennen. Als ze geld willen, laat ze dat dan gewoon zeggen in plaats van sympatie te hopen krijgen met een niet gemeende Kerstwens. Al dat hypocriete gedoe rond Kerstmis maakt het voor mij soms een naar feest. Maar ik moet toegeven, sfeer is er wel. Voor mij betekend het Kerstgevoel: een sfeervolle omgeving en veel eten. Kerstkaarten vind ik geldverspilling (daarbij staan er meestal alleen maar namen op en ik weet wel wie ik ken) en de Kerstman is een walgelijke figuur.
Heb ik dan helemaal geen liefde in me? Tuurlijk wel, maar ik snap niet dat er twee vastgestelde dagen moeten zijn waarop we meer om elkaar geven dan anders.

Maar wat doe ik rond deze tijd van het jaar? Ik kijk horrorfilms. Verassing. Als het weer buiten koud en guur is en het vroeg donker wordt kan ik me geen betere tijd voorstellen om voor de tv te huiveren. Heerlijk die wintermaanden.
Nou viel 2003 als horrorjaar wat tegen. Wrong Turn, The Ring, Freddy vd Jason… het kon me allemaal niet boeien. Lichtpuntjes waren The Eye, May en 28 Days Later. Hup, naar de videotheek als je ze nog niet gezien hebt.

Goed, dan ga ik nu fijn een poosje naar buiten turen en het heerlijk regenachtige weer aanschouwen. Ik hou van de Kerstvakantie.