En dan nu het monster

Waar mijn collega John X het vorige keer had over ‘s werelds beroemdste vampier Dracula, zal ik hier zijn grootste concurrent in de strijd om de titel ‘bekendste horroricoon’ bespreken, het monster van Frankstein.
Dit schepsel is een jaar of 100 ouder dan Dracula, en ontstond door een wedstrijd griezelverhalen schrijven die Mary Shelly met haar vrienden hield. Na een nacht filosofisch nadenken over het leven en de dood zette zij het tragische verhaal van Victor Frankstein op papier, de student die uit stukken van lijken een nieuw mens cre?erde, maar echter zo bang werd van zijn eigen schepping, dat hij ervoor wegvluchte. Het monster nam wraak door een aantal van Victor’s familieleden en vrienden te vermoorden, en achtervolgde zijn schepper uiteindelijk tot aan de Zuidpool, waar Frankenstein doodvroor en het monster in een vuur sprong.
Inmiddels is het boek “Frankenstein or the modern Prometheus” wereldberoemd, ontzettend vaak verfilmd (de eerste horrorfilm was Thomas Edison’s tien minuten durende Frankenstein uit 1910) en het monster is net als Dracula meerdere malen mishandeld door de maatschappij; hij is onterecht naar Frankenstein vernoemd (het monster had eigenlijk geen naam) is in Amerika te vinden op dozen cornflakes en Mary Shelly’s filosofische, intelligente verhaal werd in talloze films tot slappe hak & snij horror verwerkt.
Ik ken eigenlijk maar weinig Frankenstein films die de moeite waard zijn. Natuurlijk is er de Hammer-klassieker met een geweldige Boris Karloff als het monster, het misschien wel nog betere vervolg Bride of Frankenstein, en Mel Brooks’s geweldige parodie Young Frankenstein. En binnekort zal hij weer te zien zijn in Van Helsing. Een recente, tekstgetrouwere en serieuzere Frankfilm is die van (en met) Kennenth Brannagh en met Robert deNiro als monster. Een Belgische journalist vroeg over deze film aan Brannagh waarom een serieuze regisseur als hij zich in ‘zo’n horrorverhaal’ verdiepte. Een duidelijk bewijs van het feit dat veel mensen een fout beeld van Frankenstein hebben (en dat vooroordelen over domme Belgen nog altijd bevestigd worden door de Belgen zelf).

Bij de allereerste schepping was het monster van Frankstein een naamloos, gespierd creatuur met lang haar en een flinterdunne huid, dat uit de maatschappij verstoten werd en wanhopig aan het moorden sloeg, maar uiteindelijk vol gewetendwroeging zelfmoord pleegde. Tegenwoordig een lomp, grommend wezen dat voor de lol de kop van de eerste de beste voorijganger afrukt.
Een vooruitgang? Dat ligt eraan wat je in horror wilt zien.