Imagine dag 1

Een keer per jaar reis ik anderhalve week lang elke dag op en neer naar Amsterdam. Twee uur heen met de trein, dan twee of drie films en vervolgens weer twee uur terug. Vanochtend was de eerste dag van het Imagine: Amsterdam Fantastic Film Festival weer aangebroken en dus stond ik vroeg op en ging met een goed boek in de trein zitten. Na twee uur met Haruki Murakami’s Norwegian Wood kwam ik eindelijk aan in Amsterdam en ging ik op zoek naar de Kriterion bioscoop. Eenmaal daar haalde ik mijn kaartjes op en was het tijd om te gaan beginnen met de eerste film.

Dark and Stormy Night is een lekker sfeervolle zwart-wit komedie in de stijl van films als The Old Dark House (1932). Een grote groep flamboyante personages raakt tijdens een donkere en stormachtige avond betrokken bij een moordmysterie in een groot, oud huis. Tijdens het zoeken naar de moordenaar gebeuren er een aantal dingen die ik kan rekenen tot de meest droogkomische scènes die ik ooit gezien heb. Zo is er bijvoorbeeld een gorilla die meerdere keren opduikt en het nodige gelach uit de zaal incasseerde. Wanneer je dus zin hebt om een avondje lekker te lachen met een biertje erbij, dan is deze film een goede keuze.

De tweede film op het programma was het Hongaarse Adás (of Transmission). Een nogal zwaarmoedige film die een blik werpt in een toekomst waarin we geen elektriciteit meer hebben. Regisseur Roland Vranik heeft een aantal keren bewezen zeker iets te kunnen (er zaten enkele camerapunten en bewegingen in die om te smullen waren), maar over het algemeen was de film net iets te onsamenhangend. Ik ben een groot liefhebber van plotloze films, maar in dit geval kon ik ook geen gedachte achter de film ontdekken. Dit heeft tot gevolg dat ik me zelden emotioneel betrokken voelde bij de film en dus helemaal niet lekker in de film zat. Maar goed, als tussendoortje bevat Transmission zeker genoeg positieve punten om het eens een kans te geven.

Tussenstand:

1. Dark and Stormy Night (Blamire): 7.5
2. Transmission (Vranik): 6.5