So bad it’s…

Okee, ik geef het toe, ik ben zondig. Ik hou van slechte films.
En, erger nog, ik ben er trots op. Ik heb zelfs medelijden met mensen die niet kunnen genieten van een stevige portie camp. ‘Slechte films zijn nooit leuk’, hoor ik wel eens. Onzin.
‘De nacht van de wansmaak’ bewijst het tegendeel. Een geweldig festival waarop Jan Doense en Max Rockatansky ‘s werelds meest belachelijke trailers van ‘s werelds meest belachelijke films vertonen. Dat dit festival nog altijd goed bezocht wordt, bewijst maar weer eens dat er gelukkig nog genoeg belangstelling is voor heerlijk slechte films.
En, o glorie, ik heb sinds kort een abonnement op de Amsterdamse cultvideotheek. Nog even en ik kan genieten van bodemfilms als ‘The Toxic Avenger’, ‘Tromeo & Juliet’ en ‘Attack of the killer tomatoes’. Wat is het toch prachtig dat er nog filmmakers zijn die het gaat om grote hoeveelheden bloed en tieten en absurde verhalen in plaats van ijzersterke scripts met overtuigende acteurs.

Waar veel gepassioneerde filmliefhebbers met gekromde tenen naar deze disasterpieces zullen kijken, ga ik er lekker voor zitten met een flinke bak popcorn en mijn verstand op 0. Het liefst heb ik mijn horror angstaanjagend, maar lachwekkend slecht gaat er ook nog wel in.