Doom

Doom

In het jaar 2026 ontdekken archeologen een eeuwenoude teleportaal die toegang verschaft tot Mars. Op deze planeet wordt het ruimtestation Olduvai opgezet voor wetenschappelijk onderzoek. 20 jaar later zorgt een noodsignaal vanuit het laboratoriumcomplex van het station ervoor, dat het zogeheten Rapid Response Tactical Squad poolshoogte moet gaan nemen in de uit voorzorg in quarantaine gestelde faciliteiten. Onder leiding van Sarge en met behulp van wetenschapster Samantha Grimm komen de zwaar bewapende ruimtemariniers in de donkere laboratoria, kantoren en tussenliggende gangen, tegenover monsters van diverse pluimage te staan, die bovendien een dubieuze afkomst blijken te hebben.

De gameverfilmingen hebben het horrorgenre tot nog toe nauwelijks verrijkt. De actiehorror van Resident Evil zette de toon in positieve zin, maar de bijdragen van Uwe Boll (House of the Dead en Alone in the Dark) devalueerden het genre eerder. Filmmaatschappij Universal besloot de succesformule van Resident Evil te kopi?ren en lanceerde Doom. Als regisseur werd geweldstylist Andrzej Bartkowiak (Romeo Must Die, Cradle 2 the Grave) aangetrokken, die rapper DMX deze keer buiten de cast hield (WHAT!?!, was zijn reactie). De hoofdrollen worden vertolkt door actiebeloftes Dwayne ?The Rock? Johnson en Karl Urban.

Het resultaat zou een leek als Resident Evil op Mars hebben betiteld, ware het niet dat de gameversie van laatstgenoemde film een kloon van de game Doom is. Dit repeterend imiteren schaadt de originaliteit, maar het is de vraag of dat een te betreuren kwestie is. Bartkowiak schotelt de kijker goed gechoreografeerde gevechtssc?nes in een donker gefotografeerde setting voor, terwijl er voor de horrorliefhebber afdoende opengereten kelen en afgescheurde ledematen de revue passeren. De acteerprestaties zijn acceptabel, waarbij vooral Karl Urban (Eomer in de LOTR-trilogie en Kirill in The Bourne Supremacy) als de eigenzinnige ?Doomguy? Reaper aantoont klaar te zijn voor zijn eigen film. Alleen ruilt het personage Sarge (The Rock) zijn nobele inborst wel erg gemakkelijk in voor een ?corporate mentality? waar de ?cigarette smoking man? jaloers op zou zijn.

Net zoals gebeurd bij elke bigbudget-productie, waarin de wijze waarop het verhaal verteld wordt belangrijker is dan het verhaal zelf, werd Doom afgeslacht in de pers. Ik ga mee in de kritiek dat de poging tot verwetenschappelijking van het gevaar in de film geforceerd overkomt, maar kreeg overwegend hetgeen ik verwachtte te zien bij het aanschouwen van Doom. En dus viel het alleszins mee. Het bioscoopbezoek was onder de maat, maar de film verdient een tweede kans bij de DVD-uitbreng. Kortom, hoewel schatplichtig aan de beste ?search and destroy-movie? aller tijden, Aliens, en zeker ook aan Resident Evil, is Doom een aanrader voor de liefhebbers van dit subgenre en moeten ook gamefanaten de scepsis tegenover de kleine formuleaanpassingen opzij trachten te zetten. Al was het alleen maar voor de ode aan de ?first person shooter? games tegen het einde van de film.