Dr. Jeckyll and Sister Hyde

Dr. Jeckyll is een zeer ambitieuze man. Hij is dag en nacht bezig met een serum tegen verschillende ziektes. Dan krijgt hij het idee om een levenselixer te maken waarmee de mens het eeuwige leven zou krijgen. Hiervoor heeft hij alleen wel iets gruwelijks nodig: vrouwelijke hormonen uit de lijken van jonge vrouwen. Wanneer hij het elixer zelf uitprobeert treedt er echter een complicatie op: hij verandert in een vrouw! Om zijn nieuwe identiteit te verbergen noemt hij haar ‘sister Hyde’. Dan beginnen de problemen zich op te stapelen: zijn vaste leveranciers worden vermoord, waardoor hij zelf voor monsters moet zorgen, zijn collega begint wantrouwig te worden en langzaam maar zeker begint hij te merken dat hij zijn controle verliest over zijn ‘zuster’.

Dr. Jeckyll and Sister Hyde is een Hammer bewerking van het bekende horrorverhaal. Het is een film van regisseur Roy Ward Baker, die voor mij bekend is door zijn films Scars of Dracula, Quatermass and the Pit en Asylum. Helaas heb ik van dat rijtje alleen nog maar de eerste gezien, ondanks dat ik de andere twee uit het rijtje ook al een tijdje in bezit heb… Ik vond zijn Scars of Dracula wel erg de moeite, dus ik was dan ook zeer benieuwd naar deze film, waarin hij het bekende horrorverhaal aardig bewerkte.

Zo rond het jaar 1800 na Christus, in de rokerige straatjes van de Londense wijk Whitechapel, maakt een geheimzinnige vrouwenmoordenaar de boel onveilig. Ja, dit klinkt heel erg als het verhaal van Jack the Ripper, dat rond deze tijd afspeelde. Het verhaal van Jeckyll & Hyde wordt op vernuftige wijze gecombineerd met het bekende, waargebeurde verhaal dat bij veel horrorfanaten inmiddels wel bekend zal zijn.

Naast de mooie sfeer van het Londen van die tijd, heeft de film ook weer de typische Hammer uitstraling en sfeer. Daarnaast heeft de film ook een sterk exploitation gehalte door het feit dat Dr. Jeckyll in een vrouw verandert. Ook geeft het mooi de tijdsgeest van de jaren ’70 weer, want in deze periode stak het feminisme de kop op. Dat was niet de laatste keer waarbij dit verhaal voor een onderliggende boodschap gebruikt werd, in 1976 verscheen namelijk Dr. Black Mr. White, een blaxploitation versie van het verhaal waarin een zwarte dokter in een kwaadaardige albino-vampier veranderd.

Zoals bij de meeste Hammer films, heeft deze film ook weer sterke aceurs en actrices. Ralph Bates (The Horror of Frankenstein, Lust for a Vampire) zet een sterke prestatie neer als de wanhopige Dr. Jeckyll. Zoals bij To the Devil… a Daughter speelt ook weer een Bond girl mee in de film. De schone Martine Beswick (From Russia with Love, Thunderball) mocht de rol van Jeckyll’s tegenpool, Mrs. Hyde spelen. Dit doet ze behoorlijk overtuigend kan ik wel zeggen. Zij weet goed het horrorelement aan het verhaal toe te voegen.

Verwacht geen enge film, eigenlijk is het verhaal van Dr. Jeckyll en Mr. Hyde nooit echt eng geweest, maar er zijn wel heerlijk sfeervolle scenes en het verhaal blijft gewoon heerlijk nostalgisch. Roy Ward Baker heeft zelfs door zijn veranderingen iets origineels aan het bekende verhaal toegevoegd. Geen ‘scary movie’, maar wel een lekker sfeervolle, beetje romantische en zelfs dramatische horrorfilm.