Machinist, The

Trevor Reznik is een graatmagere arbeider die al meer dan een jaar lijdt aan een extreme vorm van insomnia.Wanneer hij betrokken raakt bij een ongeluk in de fabriek waar hij werkt, keren zijn collega’s zich tegen hem. Hij wordt verteerd door schuldgevoelens, maar dat maakt al snel plaats voor wantrouwen en paranoia. Iedereen lijkt een rol te spelen in een ziekelijk spelletje en daardoor verandert Trevorswereld in een nachtmerrie. Maar hoe kan je ontsnappen uit een nachtmerrie als je niet slaapt?

De regie van Brad Anderson, die mij eerder verraste met Session 9, is goed maar het scenario bevat misschien iets teveel hints waardoor een ervaren filmkijker vlug zal beseffen hoe de vork aan de steel zit. Ondanks dit minpuntje is The Machinist geen slechte film. De sfeer is deprimerend maar tegelijk suspensevol door het gebruik van visioenen, schaduwen en lugubere personages. Hierbij moest ik denken aan de films van een tweetal Davids, namelijk Fincher en Lynch. Vooral het ritje in het spoohuis liet me aan die laatste denken. De in de film gebruikte score (van Roque Ba?os) is behoorlijk sfeervol en liet me regelmatig denken aan de films van Alfred Hitchcock en is uitstekend gekozen. Ook de cameravoering getuigt van veel gevoel voor timing en goede smaak en de acteurs zijn ronduit geweldig te noemen.
Vooral Christian Bale steelt de show met zijn fysieke voorkomen, echt vel over been! Ook zijn acteerprestatie is Oscarwaardig, want ook als hij geen tekst heeft spreekt hij, maar dan wel met zijn lichaamsbewegingen en ogen. Jennifer Jason Leigh zet een solide prestatie neer als Stevie, maar ook de optredens van John Sharian (de enge Ivan) en Michael Ironside (Miller) verdienen een vermelding.

Eigenlijk is The Machinist geen echte horror, maar meer een karakterstudie die jammer genoeg niet voor iedereen verteerbaar zal zijn. Voor diegenen bij wie dat wel lukt is het een mooie filmervaring!