Mil Gritos Tiene la Noche

Een moeder betrapt haar zoontje op het maken van een puzzel waar een naakte vrouw op staat. Ze straft haar zoon onmiddellijk en er knapt iets bij het kind. Hij pakt en bijl en… de rest kan je al raden.
Veertig jaar later worden er meisjes vermoord op de campus van een hogeschool. Na een aantal slachtoffers begint men bij de politie zich te realiseren dat de moordenaar een puzzel aan het maken is van menselijke lichaamsdelen.

Deze “Mil Gritos Tiene la Noche” is een beetje een vreemde eend tussen de jaren ’80 slashers. Het is namelijk een Spaanse film waarbij de makers er alles aan hebben gedaan om het op een Amerikaanse slasher te doen lijken.
In de V.S. was deze film te zien onder de titel “Pieces” en hij draaide er niet slecht (een opbrengst van iets meer dan 2 miljoen dollar) voor een low budget film.
De film is gemaakt door regisseur Juan Piquer Simón, die verder nog enige bekendheid in het horrorgenre verwierf door zijn film “Slugs” uit 1988. Voor zover ik weet was dit zijn enigste film in het slashergenre.

Het is helaas geen topper in het genre. Waar ik me vooral aan stoorde was het slechte script en de rare personages.
Zo probeert men een erg sullige leraar af te schilderen als de “stud” van de Campus en zet de politie een weinig intelligente bekende tennisster in om undercover werk te verrichten op het terrein.
De politiemannen komen ook over alsof ze nog geen deuk in een pakje boter kunnen slaan en zijn nutteloos als wat.
Nu zijn slashers over het algemeen altijd ongeloofwaardig natuurlijk, maar personages als deze maken het alleen maar erger.

Door de ergerlijke personages komt het acteerwerk ook maar als matig over. Jammer, want over het algemeen lijken de meesten wel gewoon voor hun rol te gaan. Ze hebben alleen te maken met een slecht script. Een van de politiemannen in de film word gespeeld door Christopher George (City of the Living Dead), die hiermee één van zijn laatste rollen speelde. Zonde dat een naar mijn mening goed acteur als hij één van zijn laatste rollen in een film als deze heeft moeten spelen.

Er is maar weinig sprake van sfeer in de film. Dit komt voornamelijk door de hoge voorspelbaarheid. Als kijker ben je er al best snel achter wie de moordenaar is, waardoor de spanning al behoorlijk wegvalt. Verder heb je nooit echt het gevoel dat de slachtoffers helemaal overgeleverd zijn aan de moordenaar. Het gevoel van “gevaar” is dan ook afwezig.
Daarnaast helpt de soundtrack, een soort goedkope kloon van Goblin, ook niet heel erg goed mee.

Erg jammer, want het plot van de film is best interessant. De uitwerking is alleen niet geweldig.
Gelukkig zijn er nog wel een aantal aardige moordscenes te zien, waar nog de nodige bloed en gore voorbij komt.
Over het algemeen een zeer oninteressante film, zelfs voor de doorgewinterde slasherliefhebber die toch al alle clichés voor lief neemt. Een goedkope manier om mee te liften op het succes van de slashers uit dit tijdperk.
Puur een film voor de slasherliefhebbers die alles gezien willen hebben.