Night of the Living Dead

Ik heb al meerdere malen genoten van de remake van Tom Savini en dus was het tijd om het origineel ook eens te bekijken. Jammer genoeg weet de originele Night of the Living Dead zijn status totaal niet waar te maken.

De wereld wordt plotseling overspoeld door een epidemie van levende doden, die zich voeden met de levenden. Een groepje mensen kan zich verschansen in een afgezonderde hoeve. Ze worden doorlopend aangevallen, maar ook van binnenuit groeien de spanningen…

Night of the Living Dead zal in de jaren ’60 best een shocker zijn geweest (al begrijp ik ook dat niet helemaal aangezien er toen al meerdere betere horror films te zien waren), maar vandaag de dag blijft er niks meer van over. Het tempo is rampzalig voor de hedendaagse kijker. Zo wordt circa 20 minuten van de film alleen al gespendeerd aan hoe hoofdpersoon Ben de ramen en deuren barricadeert. Van enige spanning is weinig voelbaar aangezien de zombies zich buiten angstvallig stil houden. Als Romero niet af en toe wat shots had laten zien van de zombies die buiten lopen had je niet eens geweten dat er een epidemie was.

Verder is het acteerwerk wel héél erg dramatisch. Duane Jones en Karl Hardman doen het best aardig maar Judith O’Dea lijkt met haar dramatische over de top performance rechtstreeks uit een jaren ’30 film te komen. Ze deed me met haar dramatische manier van acteren in ieder geval al snel denken aan de rol van Ann uit de originele King Kong.

De ene tergend lange scene na de andere komt voorbij en aan de film zelf lijkt geen einde te komen. ”Spannende” scenes worden verkracht door de veel te bombastische muziek/soundtrack en zelfs de sfeer vond ik niet top. Het enige wat de film nog van de afgrond red is het aardige laatste kwartier waar de zombies eindelijk voor een beetje actie zorgen.

Nee, geef mij maar Romero’s 2 opvolgers in zijn Dead trilogie. Als ik dit verhaal wil zien zet ik de remake van Tom Savini wel op.