Nightbreed

Als het op horrorfilms aankomt, heb je heel veel ouwe troep. Ouwe troep waar we van houden, aangezien zelfs de troep vermakelijk is, dat wel. Maar het blijft troep. Tussen alle ouwe zooikomt nog wel eens een juweeltje bovendrijven. Nightbreed is er zo eentje.

Ik had hem gehuurd toen ik nog vrij jong was, 12 jaar (en bekend als Horror Harry bij de videotheek eigenaar).
Thuisgekomen geen tijd verspild. Ik ging er voor zitten, en na de nodige trailers begon de film, en hij begon meteen al goed.

De film gaf me een ware adrenaline stoot: Terwijl de namen van de acteurs voorbij rolden na een al indrukwekkende titelsequence, klonk een kippenvel verwekkende soundtrack (welke is geschreven en gedirigeerd door niemand minder dan Danny Elfman).

Een duistere en fantasie-rijke film volgde waarbij via mijn ogen en oren mijn hoofd gevuld werd met geweldige indrukken. Jammer was alleen dat door mijn jonge leeftijd het verhaal ietswat aan mij voorbij ging.

Jaren later heb ik de film nog eens gekeken. Waar de meeste ouwe films die men na jaren weer terugziet een dikke teleurstelling vormen door verouderde effecten en vaak slappe verhaallijnen, was Nightbreed alleen maar bij mij in waarde gestegen.

Het verhaal is prachtig, met zowaar een diepliggende morele boodschap. Clive Barker wist, en weet nog steeds, hoe hij van iets monsterlijks iets moois en verleidelijks kan maken, en weet iets walgelijks om te toveren in iets wat bijna vertederend te noemen is.

Het verhaal gaat over de jonge Aaron Boone (Craig Sheffer), welke geplaagd wordt door nachtmerries en problemen, waaronder. Gelukkig heeft hij zijn vriendin Lori (Anne Bobby) die hem overal doorheen sleept met haar liefde voor Boone.

Als hij plotseling beschuldigd wordt van moord door zijn psychiater, Dr Decker (Cronenburg), die met wel hele duidelijke bewijzen komt van de moorden, maar welke Boone zelf niet kan herrineren, vlucht hij. In zijn verwarde vlucht in het ziekenhuis terrecht komt, hoort hij een naam die hij eerder gehoord heeft: Midian, waar de monsters leven en waar zondenen vergeven worden en de pijn stopt. Daar begint zijn zoektocht naar Midian, waarbij hij op de hielen gezeten wordt door de politie en zijn Psychiater. Midian blijkt meer dan een streek-legende. Midian is echt. En wat Boone daar vind is meer dan hij had kunnen denken.

Ik vind deze film zelf, zoals wel blijkt, een meesterwerkje van de Barker stallen. De muziek is meesterlijk en staat de sfeer heel goed bij, het acteerwerk is goed, en de casting is, naar mijn idee, uitmuntend.

Sommige stukken lijken in het begin wat te snel te gaan, doch brengt dit de ware essentie van het verhaal wel sneller aan de man, waarbij Barker zijn publiek trakteert op een film die van begin tot eind zeer vermakelijk en betoverend is, met een roomsausje van zijn bekende marteling, misvorming en monsterlijkheid.

Voor zover mij bekend is, is Nightbreed in Nederland niet op DVD verkrijgbaar zonder dat men importeerd.

En dan nu, even wat Nightbreed Trivia:

Op de offici?le site van Clive Barker word door Barker zelf uit de doeken gedaan dat hij een Director’s Cut versie van de DVD wil uit gaan geven, waarbij 20 minuten aan extra materiaal wordt getoond, plus een alternatief einde… als Fox Studio’s het extra materiaal terug kan vinden. Al enige tijd kampt de horror-schrijver met een onwelwillendheid van Fox om enige moeite te doen het materiaal op te speuren, wat bij hun in de kelders achter slot en grendel ligt.

Ook staat op zijn site dat Morgan Creek, de studio’s welke meewerkten aan Nightbreed, geinteresseerd zijn in een Prequel van Nightbreed, en in een deel 2 en 3.

Ik, als Nightbreed-liefhebber, hoop dat deze geruchten een goede verloop en afloop krijgen, waarbij wij meer van de magie van Barker’s Nightbreed op het witte doek mogen waarnemen, en van de verloren 20-25 minuten op een director’s cut DVD mogen genieten.