Sect, The

Er gebeuren verontrustende zaken in Amerika en Europa, in heden ?n verleden…
In 1970 wordt in de woestijn van Zuid-Californi? een hippie-kolonie uitgemoord door motorrijders aangevoerd door een Christus-achtige figuur… Meer dan twintig jaar later, in 1991, wordt in Frankfurt een vrouw achtervolgd vanaf haar werk en thuis bruut afgeslacht… De politie probeert de dader, die van meerdere moorden wordt verdacht, op te pakken in de metro, waar hij een menselijk hart bij zich blijkt te hebben. Terwijl men hem in de boeien slaat, weet hij zichzelf van het leven te beroven. Satanische sektes worden geacht achter de gebeurtenissen te zitten en men begint een klopjacht op deze organisaties die door middel van rituelen en offerandes, rijkdom en onsterfelijkheid proberen te vergaren.

Miriam (Kelly Curtis, de zus van Jamie Lee), een leuke schooljuffrouw, rijdt met haar auto een oude man aan die midden op de weg naar de zon staat te kijken (gespeeld door een onherkenbare oude Herbert Lom, alias inspecteur Dreyfus uit de ‘Pink Panther’-films). Uit schuldgevoel neemt ze de grijsaard mee naar huis voor verzorging. Daar valt hij op de bank in slaap. Die nacht droomt ze dat de man bij haar in de kamer komt en een vreemd insect in haar neus doet. Vervolgens loopt ze door een veld met rode bloemen en komt bij een boom volgehangen met keltische symbolen die glinsteren in het zonlicht…
De droom is nog maar een voorproefje van de vele, vreemde zaken die haar leven ondersteboven zullen gooien…

Naast de vele klassieke films die Dario Argento schreef en regisseerde, produceerde hij er ook een aantal voor andere regisseurs als Lamberto Bava, Sergio Stivaletti en Michele Soavi. Soavi werkte al als assistent-regisseur voor hem vanaf ‘Tenebrae’ uit 1982 en maakte de prima documentaire ‘World of Horror’ over de Italiaanse horror-gigant.
Soavi debuteerde met de stijlvolle, eenvoudige slasher ‘Deliria’, ook bekend als ‘Stagefright’ of ‘Bloody Bird’ in 1987 en regisseerde met ‘The Church’ (1989) zijn eerste film voor Argento.
‘The Sect’ was dus zijn tweede film met Dario als producent.

Het moet eerlijk gezegd: van alle films waar Argento bij betrokken is geweest, is ‘The Sect’ duidelijk ??n van de minste. Maar zelfs een mindere Argento is altijd nog beter dan het gros van onge?nspireerde B-horrorfilms.
Het camerawerk van Raffaele Mertes, die ook ‘Trauma’ schoot, is verzorgd (met veel gebruik van blauw licht), maar niet opzienbarend. Het is het wat alledaagsere, realistischer camerawerk dat we in meerdere Argentofilms zien nadat hij zijn hyper-kinetische camera-techniek tot het uiterste had geperfectioneerd in ‘Opera’ (1987).
‘The Sect’ heeft daarbij ook geen bijzondere sets: het grootste deel van het verhaal speelt zich in het huis van Miriam af. Daardoor heeft de film af en toe een beetje het uiterlijk van een tv-film in plaats van een bioscoop-productie.

Toch weet Soavi af en toe zelfs met simpele middelen en de nodige inventiviteit iets bijzonders te voorschijn te toveren. Met name de droom-sc?ne van Miriam heeft een fantastische surre?le kwaliteit en doet niet onder voor enkele van de beste sc?nes van Argento’s eigen hand.
Soavi deelt ook met zijn meester het gevoel voor het magische en het sprookjesachtige in het gruwelijke. Niet zelden wordt op een gruwelijk moment fee?rieke muziek ingezet alvorens het bloed vloeit. Soavi lijkt deze neiging zelfs sterker te hebben dan zijn leermeester: in de film die hij hierna maakte, ‘Dellamorte Dellamore’, worden de horrorelementen volledig versmolten met een sprookjesachtige sfeer en zijn gruwelijke momenten in het geheel niet meer schokkend.

Net als in ‘The Church’ speelt een geheim dat zich onder de vloer van een kelder bevindt een grote rol in het verhaal van ‘The Sect’ en in de finale weet Soavi absoluut enkele zeer beklemmende sc?nes neer te zetten. Het lijkt zelfs alsof de beelden van de sekte-leden een inspiratiebron zijn geweest voor de manier waarop Jaume Balaguer? gelijksoortige sc?nes neerzette in ‘The Nameless’ (1999).
Wat wederom opvalt, is de volledige onvoorspelbaarheid van de scenario’s in Argento’s horrorfilms. Alles lijkt mogelijk en de kijker die zich kan overgeven aan de onwerkelijke sfeer, wacht een prachtige droomachtige kijkervaring.
Soavi heeft daarnaast meer oog voor het acteren van zijn cast dan zijn mentor (wellicht doordat hij zelf acteer-ervaring heeft: ook in ‘The Sect’ speelt hij een klein rolletje als de goochelaar op tv), want de acteerprestaties in de film zijn uitstekend en zelfs de na-synchronisatie is beter dan gebruikelijk.

Soavi’s scenario’s zwalken over het algemeen echter nogal.’The Sect’ is een merkwaardige hybride van horror, bovennatuurlijke thriller en Alice in Wonderland fantasie, compleet met wit konijn, die niet helemaal tot een bevredigend geheel is samengevoegd.
En hij verwaarloost niet zelden de suspense, zoals in de sc?ne in het ziekenhuis waarin Miriam een sleuteltje naast een lijk dat in het water ligt laat vallen. Dit had een potentieel ijzingwekkende sc?ne kunnen opleveren, maar Soavi raffelt de zaak af.
Wat de film vooral nekt, is het tempo dat af en toe zeer laag ligt. De film duurt met twee uur erg lang en er zijn sc?nes die ten bate van de snelheid ingekort of opge?fferd hadden kunnen worden. Zoals de obligate sc?ne waarin de heldin wakker wordt in haar bed dat vol ligt met insecten. Persoonlijk heb ik het best wel gehad met het gebruik van griezelige kruipers in low budget horror, maarja, veel mensen vinden insecten nu eenmaal eng en het is erg goedkoop.

Geen perfecte film dus, maar voor Euro-horror liefhebbers en fans van Argento en Soavi zeker de moeite waard om minimaal eenmaal te bekijken.
‘The Sect’ is ook bekend als ‘The Devil’s Daughter’ of ‘Demons 4’, maar laat u niet misleiden: met de ‘Demons’-films heeft hij niks te maken.
In ??n van de bijrollen zien we Mariangela Giordano, die in Andrea Bianchi’s ‘Zombie 3’ de moeder speelde die zo’n ‘bijzondere band’ had met haar volwassen zoon Michael.