Tarantola dal Ventre Nero, La (A.K.A. Black Belly of the Tarantula)

Steeds meer begin ik in het Giallo genre te komen. Moet nog steeds de eerdere films van Argento zien (Bird with the Crystal Plumage, etc.), maar heb er onderhand wel genoeg gezien om al een beetje een beeld te schetsen of het genre wat voor me is. De zwarte handschoenen, etc. hebben natuurlijk hun charme en er zijn zeker een aantal gialli die ik erg goed vond (Tenebre de beste) maar Black Belly of the Tarantula valt duidelijk onder de categorie ”slecht”.

Inspecteur Tellini onderzoekt een reeks misdaden waar alle slachtoffers verlamd waren terwijl hun buik opengesneden werd met een scherp mes, op dezelfde manier als een tarantula gedood wordt door een zwarte wesp. Als de slachtoffers blijven vallen trekt Tellini naar een badplaats waar alle slachtoffers op de één of andere manier iets mee te maken hebben.

Ik had hier toch echt veel meer van verwacht. Black Belly of the Tarantula heeft een tergend langzaam tempo en veel oninteressante dialogen die werkelijk alle vaart uit de film halen. Slechts enkele scenes zijn echt de moeite waard (waaronder de achtervolging op het dak en de eerste moordscene). Daarbij komt dat de soundtrack van maestro Ennio Morricone enorm saai en oubollig is.

Op zich is het idee van een moordenaar die zijn slachtoffers eerst verlamd en ze vervolgens opensnijdt best aardig, maar helaas worden hierdoor de moorden wel heel erg eentonig en maken ze vrijwel geen impact. Ook het gebrek aan gore is zeker jammer, al hoeft gebrek aan gore niet per se een minpunt te zijn in een film.

Één van de pluspunten van de film is de hoofdrol van Giancarlo Giannini die zeer vermakelijk is als de inspecteur. Voor de rest bestaat de cast veelal uit vrouwelijk schoon. Niks mis mee natuurlijk en de vrouwen mochten er ook zeker wezen maar wat wel jammer is is dat ze allemaal sprekend op elkaar leken (geloof dat er een stuk of 3/4 redheads waren die allemaal zussen van elkaar hadden kunnen zijn). Dat leidde bij mij af en toe tot wat verwarring in het toch al zo rommelige plot.
Verre van een goede giallo die als een goede vervanger kan dienen als je toevallig geen slaappil in huis hebt.