The Gorgon

Bruno Heitz (Jeremy Longhurst) en Sascha Cass (Toni Gilpin) worden beiden op dezelfde dag dood aangetroffen in het woud rond Vandorf. Vooral de dood van Sascha Cass werpt de nodige vraagtekens op, aangezien ze in steen veranderd is.
Dr. Namaroff (Peter Cushing) besluit, tot ongenoegen van zijn lieftallige assistente Carla Hoffman (Barbara Shelley), dit laatste te verzwijgen. Jules Heitz (Michael Goodliffe), de vader van Bruno, is ervan overtuigd dat zijn zoon geen moordenaar is. Hij besluit in Vandorf te blijven om het geheim dat de lokale bevolking lijkt te verbergen te ontrafelen.
Hij ontdekt de legende van de Gorgons. Drie zusters wiens aanblik zo afschuwelijk was dat iedereen die het aanschouwde in steen veranderde. Twee zussen werden uiteindelijk verslagen, maar de derde bleef leven en vluchtte naar het slot van Vandorf. Tot op de dag van vandaag laat haar geest de bewoners van Vandorf nog steeds niet met rust.
Jules Heitz is echter te gretig en word ook getroffen door de gruwelijke vervloeking. Hij weet echter nog wel op tijd een brief te schrijven voor zijn andere zoon Paul Heitz (Richard Pasco). Wanneer Paul nog maar net in Vandorf is krijgt hij ook al bezoek van de Gorgon. Hij weet het maar net te overleven en ontmoet zo Carla Hoffman, op wie hij verliefd word.
Wanneer hij weer terugkeert naar zijn woning, treft hij Karl Meister (Christopher Lee) aan. Samen met zijn goede vriend hervat hij de jacht op de Gorgon, alleen dan komen ze tot een schokkende conclusie…

The Gorgon is één van de vele Hammer films van regisseur Terence Fisher, die rond deze tijd zijn sporen al reeds verdiend had met films als (Horror of) Dracula, The Hound of the Baskervilles, The Phantom of the Opera en The Curse of the Werewolf.

Wat ik het eerste opvallende en leuke aspect aan deze film vond is dat het geïnspireerd is op de Griekse mythologie. Persoonlijk heb ik voor veel dingen die met geschiedenis te maken hebben interesse en zo ook voor de Griekse mythologie. Daarom vond ik het erg leuk om het eens terug te zien in een Hammer film.

Het is vrij duidelijk te zien dat het budget van de film niet al te hoog was. Zo zien sommige sets er wel erg uit als karton en zijn sommige effects ook niet bepaald geweldig. Toch lijkt dit de film niet al teveel te schaden. Deze dingen worden gauw vergeven, aangezien de rest van de film wel helemaal lijkt te kloppen.
Allereerst is de sfeer in de film erg goed neergezet. De soms gotische omgevingen en de prachtige kostuums die de cast dragen passen precies bij elkaar. Daarnaast word alles begeleid door een mooie, bombastische soundtrack. De muziek lijkt zich perfect bij de bedoelde sfeer te voegen. Zowel bij de spannende als bij de dramatische stukken van de film past de muziek erg goed.
Het grootste pluspunt van de film is toch wel het acteerwerk. Het samenspel van Richard Pasco en Barbara Shelley is erg goed. Ik kreeg gedurende de film een soort sympathie voor deze twee personages en hun wanhopige liefde. Ik leefde echt met ze mee tot aan het einde van de film. Hun samenspel moet bij de Hammer studio opgevallen zijn, aangezien ze 4 jaar later weer samen speelden in een Hammer productie (Rasputin: The Mad Monk, met Christopher Lee in de hoofdrol).
Christopher Lee en Peter Cushing hadden rond deze periode hun strepen al verdiend. Niet alle Hammer films met één van hen erin was een succes, maar hier laten beide heren toch weer zien waarom ze beiden tot de grootste horroracteurs worden gezien.
Een film als deze is niet voor iedere horrorfan weggelegd. De Hammer films zijn er niet direct op gebrand om mensen de stuipen op het lijf te jagen, maar besteden meer aandacht aan de personages. Veel Hammer films hebben daarom ook een dramatisch tintje. Zoals vele Hammer films is The Gorgon echt een film voor de liefhebbers. Voor de liefhebbers van het werk van Terence Fisher of van de Hammer films in het algemeen is deze film zeker de moeite van het bekijken waard.