Urban Explorer

De tijd van Oost- en West-Berlijn, als hoofdstad van het Nazirijk. Een geschiedenis die ligt begraven onder Berlijn. Restanten van de verwrongen experimenten van nazidokters, naoorlogse grensposten… Een volledig tunnelnetwerk en een natte droom voor Urban Explorers. Of voor de onderzoekers in deze film eerder een nachtmerrie.

We’re going to be walking on places were no one has been for the last fifty years…
Een groep jonge ‘onderzoekers’ besluit om aan urban exploration te doen onder Berlijn. Deze groep bestaat uit Mickey, Mallory, Haiku en Olympia. Gezien de illegale aard van hun tocht, maken ze gebruik van bijnamen zodat niemand alle namen kent van hun groep. Ze worden geleid door een lokale gids, bijgenaamd Dante. De tocht begint zonder al te veel problemen maar al snel treden de eerste complicaties op: de Franse Haiku brengt hen in problemen als ze twee agressieve Duitsers fotografeert in de tunnels. De twee Duitsers spreken geen woord Engels, hebben een hekel aan het idee dat iemand foto’s van hen neemt en zijn niet het type dat graag onderhandelt om hun doel te bereiken. De situatie wordt er enkel erger op wanneer Dante zwaar ten val komt en niet meer verder kan. En al snel ontdekken ze dat niet alleen zijn. Zijn het de twee criminelen weer? Zouden de verhalen van de Odingroep dan toch waar zijn of schuilt het gevaar ergens anders.

Het verhaal is gebaseerd om een nieuw fenomeen, urban exploration. Een illegale bezigheid maar zeer populair. Een sport die niet zonder gevaar is en dus met reden illegaal is. Het verhaal kent een trage start en opbouw maar evolueert plots zeer snel. Deze evolutie helpt echter wel bepaalde verwachtingen de wereld in en laat het al snel veranderen in een al oud kat- en muisspel tussen onze onderzoekers en het monster dat in de gangen van oud-Berlijn huist. Het is een verhaal dat redelijk bekend klinkt. De reden waarom het zo bekend klinkt is omdat het qua plot is voorgegaan door verschillende andere films: Creep, Death Line, Midnight Meat Train en in mindere mate: The Descent. Het enige verschil is dat de metrolijnen van London Underground vervangen zijn door de tunnels van Berlijn. Het is een concept dat de laatste jaren al zeer veel gebruikt is en meestal hetzelfde stramien volgt. En jammer genoeg is deze film geen uitzondering.

He’s coming!
Ondanks de trage start van de film weet het behoorlijk bloed te vergieten. De val van Kris resulteert in een zeer pijnlijk uitziende beenblessure. Ook is de film gevuld met vleeswonden ten gevolge van zowel messteken en snijwonden als door de vernietigende kracht van een oud revolver. Maar de kroon voor wreedste verminking is gebaseerd op wat er met jonge krijgsgevangen gebeurde in Afghanistan, het ‘hemden maken’. Het is een scene die je niet snel zult vergeten, alleen om het sadistische genoegen waarmee het is uitgevoerd of de manier waarop deze scene wordt afgewerkt.

Er zijn echter ook een paar minpunten op het gebied van gorigheid. De ondervraging scene lijkt verdacht veel op de martelsessies uit de Hostel-serie, maar met veel minder bloed. Het grootste probleem met deze scene is echter het praktisch nut ervan. Alles wat er in deze scene gezegd werd, wordt totaal vergeten in de rest van de film. De tweede tegenvaller is dat de helft van de moorden off-screen plaatsvinden.

We’ll get out of here, I promise!
Het meest dubieuze aspect van de films zijn echter de personages. Gedurende film zal je verschillende keren in het haar krabben en je afvragen: wat waren ze in godsnaam aan het denken! Ze komen twee gewelddadige mannen tegen met een bulldog, die later door Dante worden beschreven als mogelijke criminelen en toch besluiten ze hun tocht verder te zetten.
[SPOILER ALERT!}Het is ook een van de weinige films waar drie personage verantwoordelijk zijn voor de dood van 6 mensen waarvan er slechts één de eigenlijke moordenaar is. De andere twee slagen er steeds in om situaties te veroorzaken die gewoon leiden tot problemen.
Om niet veel spoilers te verklappen zal ik dit kort houden, maar je neemt geen foto’s met flash van iemand die op een balk staat te balanceren boven een afgrond van 6 meter… Dat lijkt me redelijk voor de hand liggend. [EINDE SPOILERS]

Ook zijn er verschillende personages die veel te goed van vertrouwen zijn. De oorlogsverhalen doorheen die door de film worden vertelt met zo’n sadisme dat het zorgwekkend wordt. In andere omstandigheden zou het te begrijpen zijn door gebrek van kennis van het Duits, maar een van de jongeren blijkt voldoende Duits te verstaan om het verhaal te kunnen volgen. Een man die lacht met de gedwongen sodomie van jonge krijgsgevangenen en de executie van deze gevangenen is op z’n minst verdacht.

Een derde minpunt is, het gebrek aan overlevingszin. Als je een gevaarlijke sadist, die jouw leven en dat van je vrienden bedreigt hebt gevloerd, heb dan op zijn minst de ballen om er zeker van te zijn dat hij niet meer kan terugkeren en de jacht kan heropenen.

Conclusie:
Het is een film die veel potentieel had maar al zeer snel de makkelijkste uitweg koos. Personages die beslissingen nemen die enkel als functie hebben het gammele verhaal te rekken. Bedroevend camerawerk, zinloze pogingen tot jump-scares die zolang moeten opbouwen dat ze eerder grappig dan eng worden… Het is jammer hoe deze film zo de mist in ging. Het bevatte wel een zeldzame bloederige scene maar als dat hetgeen is dat de film nog moet redden, dat ben je verloren. IMDB geeft de film een 5 en ik moet hen daar voor een keer in volgen, het wordt een 5.