Dark Skies

De familie Barrett is een alledaagse Amerikaanse familie die eigenlijk een niet zo heel erg bewogen leven leiden. Goed, ze hebben zo nu en dan wat strubbelingen over geld of andere familiezaken, maar over het algemeen zijn dit geen dingen om grote zorgen over te hebben.
Dan beginnen de kinderen zich raar te gedragen en krijgen ze last van geheugenverlies. Hun rustige leventje word plotseling opgeschrikt door gebeurtenissen die steeds vreemder en gevaarlijker lijken te worden.
Wanneer ze erachter komen dat vreemde schimmen in hun huis aanwezig zijn beginnen ze het ergste te vrezen…

Dark Skies lijkt op het eerste gezicht een film die duidelijk een graantje probeert mee te pikken van het succes van films als Insidious en Paranormal Activity. Het is dan ook zeker een film die in hetzelfde straatje valt, maar toch hebben de makers er nog wel voor gezorgd dat de film een beetje een eigen gezicht heeft gekregen.

Dark Skies is een film waarbij het woord horror misschien niet helemaal past. Goed, ze proberen hier en daar wat spannende scenes erin te verwerken, maar al met al is Dark Skies een behoorlijk rustige film waarin het vooral draait om het gezin en de strubbelingen die ze hebben. Hierin scheiden ze zich al wat af van de eerder genoemde films, want het familiedrama stuk lijkt in Dark Skies nog meer op de voorgrond te staan.

Is het voor horrorliefhebbers dan helemaal niet interessant? Nou nee, dat nou ook weer niet. Goed, het is geen film waar liters bloed vergoten word en het is ook geen film waarbij je regelmatig op het puntje van de stoel zit, maar dat maakt het nog steeds geen vervelende film om naar te kijken.
Dit komt eigenlijk vooral omdat de film gewoon goed verzorgd is. Het budget was waarschijnlijk niet enorm, maar dat heb je tijdens het kijken eigenlijk helemaal niet in de gaten. De sets zien er mooi uit en ook de animaties die hier en daar gebruikt worden (voornamelijk wat schaduwspel) zien er ook gewoon goed uit.
Regisseur Scott Charles Stewart lijkt hier dus in veranderd te zijn. Ik had drie jaar terug wat moeite met zijn “Legion”, omdat hij wat teveel leek te willen met de actie en special effects. Hier leek hij dus meer zoiets te hebben van: als ik het geld er niet voor heb doe ik het gewoon niet.

Ook het acteerwerk is degelijk te noemen. Keri Russell en Josh Hamilton doen het niet slecht als de bezorgde ouders en Dakota Goyo en Kadan Rockett doen het zeker niet slecht als de kinderen. Vooral van Goyo heb ik het gevoel dat we die nog wel vaker terug gaan zien. Helaas komen niet alle personages en de connecties die ze hebben even goed over, zo vond ik de “relatie” tussen Goyo en Annie Thurman’s personage nou niet zo geweldig overkomen.
Wel erg leuk dat ze J.K. Simmons hadden gevraagd om de “specialist in het paranormale” (een inmiddels vaste prik in dit subgenre volgens mij) te spelen.

Misschien dat er op horrorgebied niet heel erg veel te beleven is, maar ik moet zeggen dat ik nog best genoten heb van deze Dark Skies. Gewoon een film die makkelijk wegkijkt.
Ook wel leuk dat ze eens voor de verandering aliens hebben gebruikt in plaats van geestverschijningen.
Een leuke film voor op een saaie zondagavond.